Het Zwiepse Broek
Zoemt en Bloeit 

Het Zwiepse Broek is een uniek stukje Achterhoek tussen de Lochemse Berg en de Berkel. Bijzonder vanwege de dekzandruggen uit de ijstijd en de beekdalgronden langs de rivier, wat zorgt voor een gevarieerde vegetatie.
Het gebied waar de stichting werkzaam is, omvat ongeveer 400 hectare natuur en landbouwgrond. 

Het is het terrein waarin twee wildbeheerders hun werk doen. Het gebied wordt doorkruist door de Lindeboomsweg, Hofmanssteeg, Het Overlaar, Schuppert, Hazelberg, Zwiepsehorstweg, Witzand en Rammelgoor.  

Biodiversiteit is leven; Leven op aarde. Het staat voor alle verschillende soorten levensvormen en wordt vaak gebruikt als graadmeter voor de gezondheid van een ecosysteem.

In 2018 namen enkele boeren en burgers samen met de wildbeheerders in het gebied het initiatief om de biodiversiteit te gaan versterken. Het initiatief werd enthousiast ontvangen door de bewoners van het gebied en het verbeteren van de biodiversiteit is de afgelopen jaren daadwerkelijk uitgevoerd door het inzaaien van percelen en stroken. Verder werden  eendenkorven en  vleermuiskasten geplaatst en nestkastjes opgehangen.
Nu kopen we jaarlijks zadenmengsels in, regelen een trekker met frees voor een zaaidag en organiseren in de zomer een fietsavond voor de deelnemers langs de bloeiende percelen. 

Ons doel is dat burgers, wildbeheerders en boeren in ons gebied de handen ineen blijven slaan om het voedselaanbod voor insecten en vogelsoorten te vergroten. Financiering
Om deze activiteiten te kunnen financieren, is de stichting opgericht. Die zorgt voor het financiële en administratieve beheer.

Tot in 2024 werd het akkerrandenproject deels gesubsidieerd door de gemeente Lochem. Samen met de bijdragen van de deelnemers en het geld dat de vrijwilligers bij de Barchemse Rommelmarkt verdienden, zorgde dat voor een positief saldo over 2024. Dit saldo is voldoende om in 2025 het akkerrandenproject zonder subsidie te realiseren. `

Volgens de Vogelwerkgroep is het Zwiepse Broek bij uitstek de plek voor torenvalken, kerkuilen en steenuilen.
Om predatie te voorkomen is het beter om de komende jaren alle torenvalkkasten op een paal te plaatsen. Van belang is om tussen twee torenvalkkasten minimaal 500 meter afstand te houden, anders vechten de torenvalken elkaar uit het territorium.

Kerkuilkasten die op een hooizolder op de hanenbalken staan zijn lastig martervrij te houden. Een bodemloze emmer voor het invlieggat helpt tot nu toe op een paar plekken, waar voorgaande jaren altijd predatie was. De marter kan dan niet meer via het dak van de kast naar de invliegopening klimmen.  

DOE MEE!